Το Γηροκομείο Ρεθύμνου το έχουμε επισκεφτεί πολλές φορές τα τέσσερα χρόνια που συμμετέχουμε στο Νοιάζομαι και Δρω. Κάθε φορά περνάμε υπέροχα συζητώντας, τραγουδώντας και χορεύοντας. Κάθε φορά φεύγουμε με έντονα συναισθήματα χαράς, ικανοποίησης και αγάπης. Η τελευταία φορά όμως ήταν ξεχωριστή!Σάββατο 11 Μαΐου 2019. Έξω από το Γηροκομείο Ρεθύμνου συναντιόμαστε εκπαιδευτικοί και παιδιά και από τα τρία σχολεία του Νοιάζομαι και Δρω: 16ο ΔΣ, Πειραματικό Γυμνάσιο και 4ο ΓΕΛ. Ο λόγος της κοινής αυτής επίσκεψης είναι για να γνωρίσουμε στους ηλικιωμένους φίλους μας άλλη μια υπέροχη ομάδα του Νοιάζομαι και Δρω που μας ήρθε από την Αθήνα· τα παιδιά του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών και τους συνοδούς εκπαιδευτικούς τους.Περάσαμε δύο ώρες εκεί. Και ήταν από εκείνες τις φορές που τα λόγια και οι λέξεις είναι φτωχά να περιγράψουν τα συναισθήματα που νιώσαμε. Γρήγορα γίναμε μια μεγάλη παρέα. Οι ηλικιωμένοι κρατούσαν τα χέρια των παιδιών με οικειότητα και ζεστασιά καθώς κουβέντιαζαν, γελούσαν και γνωρίζονταν. Όλα τα πρόσωπα χαμογελαστά και συγκινημένα ταυτόχρονα. Τα παιδιά του δημοτικού καθισμένα χάμω να ακούνε τις ιστορίες, τα μεγαλύτερα να βοηθάνε στο σερβίρισμα των κερασμάτων και εμείς συγκινημένοι να τα παρακολουθούμε και να τα καμαρώνουμε.Και ήρθε η ώρα της μουσικής …Η Αναστασία, ο Γιάννης και η Λουκία από το ΚΕΑΤ πήραν τις κιθάρες. Οι νότες και οι υπέροχες φωνές τους γέμισαν το χώρο και μας μάγεψαν. Δάκρυα συγκίνησης έτρεχαν στα μάτια μας καθώς οι ηλικιωμένοι προσπαθούσαν να ακολουθήσουν το ρυθμό και τα τραγούδια… κι ας μην τα ήξεραν καλά. Συγκίνηση για τη χαρά που τους προσφέραμε, συγκίνηση για την αγάπη που μας έδειχναν, συγκίνηση για τα παιδιά που όλα μαζί τραγουδούσαν και μας πρόσφεραν τέτοιες στιγμές. Τα τραγούδια ακολούθησαν καντάδες και βέβαια … μαντινάδες.  Και μετά χορός! Μεγάλοι και μικροί πιάστηκαν γερά, στήριζαν ο ένας τον άλλο και χόρευαν με την καρδιά τους! Πως να φωτογραφίσεις τα συναισθήματα; Ο αποχαιρετισμός δύσκολος. Φύγαμε από το Γηροκομείο αφήνοντας πίσω χαμόγελα, ικανοποίηση αλλά και προσμονή για την επόμενη φορά. Λίγο αργότερα αποχαιρετίσαμε και τα παιδιά, φίλους πια, του ΚΕΑΤ που αναχώρησαν για την Αθήνα. Πάλι δάκρυα στα μάτια…Η επιθυμία όλων κοινή: να τα ξαναπούμε σύντομα από κοντά!

https://noiazomaikaidrw.gr/2019/05/27/chamogela-dakrya-elpida-mia-diaforeti/