Το πούλμαν έφτασε. Τα παιδιά αποβιβάστηκαν μπροστά στο καινούριο λυόμενο κτίριο των γραφείων. Ακριβώς απέναντι από το οικόπεδο όπου στοιβάζονται εδώ και 11 μήνες τα καμένα κλαδιά και οι κορμοί των δέντρων. Στη χώρα που σε αφήνει απροστάτευτο μπροστά στα φυσικά φαινόμενα. Στη χώρα που αγνοεί το δικαίωμά σου σε ισότιμη πρόσβαση.

Τα παιδιά μπήκαν στην αίθουσα όπου τους περίμενε η ομάδα του Dance Summer Camp της «Προόδου». Από τη μία οι «οικοδεσπότες» και από την άλλη οι «επισκέπτες». Ρόλοι που ακυρώθηκαν μονομιάς, αφού κατά την υποδοχή τα παιδιά σχημάτισαν ζευγάρια αποτελούμενα από μέλη των δύο ομάδων και κάθισαν σε έναν κύκλο, όπου άρχισαν να επικοινωνούν τόσο άμεσα, τόσο ανοιχτά και με τόσο αυθορμητισμό και χιούμορ που ζήλεψα την επικοινωνία τους. Όποιος ήταν μέσα στην αίθουσα ένιωσε τη ζεστασιά, την ταύτιση, τον ενθουσιασμό. Με ελάχιστη καθοδήγηση άρχισαν αμέσως να χορεύουν, να αυτοσχεδιάζουν, να συντονίζονται λες και χόρευαν μαζί από χρόνια, λες και έκαναν πρόβες στα νούμερά τους επί μήνες. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μη επαγγελματίες χορευτές θα μπορούσαν να επιτύχουν κάτω από παρόμοιες συνθήκες τέτοιο αποτέλεσμα. Ξέχασα ότι σε κάθε ζευγάρι το ένα από τα δύο παιδιά έχει προβλήματα όρασης. Ξέχασα ότι σε κάθε ζευγάρι το ένα από τα δύο παιδιά ζει σε μια λαβωμένη κοινότητα και ενδεχομένως έχει πληγεί βαθιά. Ξέχασα ότι μέχρι πριν 5 λεπτά δεν γνώριζε το ένα για την ύπαρξη του άλλου. Έβλεπαν όλα, με τα μάτια της ψυχής! Χόρευαν όλα με την ψυχή τους και εξέπεμπαν δύναμη και αυτοπεποίθηση.Δεν αποδίδεται με λόγια αυτό που έγινε πριν δυο μέρες στον Νέο Βουτζά. Στο διάλειμμα για κολατσιό, πριν μεταφερθούν στην αίθουσα της μουσικής, συζητούσαν και αστειεύονταν όπως με τον κολλητό τους στο διάλειμμα του σχολείου. Όταν ήρθε η ώρα της μουσικής ένωσαν τις φωνές τους σαν να αποτελούσαν ανέκαθεν μέλη της ίδιας χορωδίας.Δυο ομάδες εφήβων σε αναζήτηση της κανονικότητας. Η ζωή τους έμαθε ποια είναι τα σημαντικά, ποια είναι τα ανώτερα. Τους έμαθε ότι κάθε στιγμή μετρά, ότι κάθε εμπειρία είναι πολύτιμη, ότι κάθε δυσκολία σε κάνει πιο δυνατό, ότι εσύ ορίζεις πώς θα πορευτείς. Εσύ ορίζεις αν θα χορέψεις ή αν θα αποσυρθείς. Τα παιδιά αυτά είχαν τα αντανακλαστικά εκείνου που κατέχει την ουσία της ζωής. Εκεί, μέσα στην αίθουσα του Αθλητικού Συλλόγου Ν. Βουτζά «Η Πρόοδος» ένιωσα να περιβάλλομαι από τόση θετική ενέργεια, καλοσύνη, αγάπη, ελπίδα και δύναμη, που αναγεννήθηκα ψυχικά, ακριβώς όπως αναγεννιέται βήμα βήμα η περιοχή. Ακριβώς όπως τα παιδιά του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ), που επισκέφθηκαν την «Πρόοδο», ανατρέπουν στερεότυπα, παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και αναλαμβάνουν δράση ως ενεργοί και δημιουργικοί πολίτες, που αναγεννούν την αντίληψη για την αναπηρία. Έζησα την υπόσχεση προχθές. Την υπόσχεση ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί το μέλλον είναι στα χέρια αυτών των παιδιών.Την πολύτιμη αυτή εμπειρία μου προσέφεραν τα παιδιά του ΚΕΑΤ που στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Νοιάζομαι και Δρω» ανέλαβαν δράση για να υποστηρίξουν τον Αθλητικό Σύλλογο Νέο Βουτζά «Η Πρόοδος», ο οποίος καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τα τραγικά γεγονότα της 23ης Ιουλίου 2018. Τα παιδιά του ΚΕΑΤ δημιούργησαν αντικείμενα τα οποία πούλησαν σε μπαζάρ που διοργάνωσαν, ώστε να προσφέρουν τα έσοδα στην «Πρόοδο», μαζί με βιβλία σε γραφή Braille για την ανταλλακτική βιβλιοθήκη του Συλλόγου. Η επίσκεψη αυτή, την οποία και τα ίδια τα παιδιά δηλώνουν ότι βίωσαν ως συναρπαστική, δεν θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί καλύτερα, χάρις στο ζήλο, τη θέρμη, τη φροντίδα και το ταλέντο της καθηγήτριας χορού της «Προόδου», Μαρίας Αδαμοπούλου και της εκπαιδευτικού του ΚΕΑΤ, Αγγελίνας Χρυσαργύρη.  Ο Αθλητικός Σύλλογος Ν. Βουτζά «Η Πρόοδος» έχει καταφέρει να μετατρέψει τον πόνο από τα τραγικά γεγονότα σε πάθος για καλλιτεχνική, αθλητική και δημιουργική έκφραση. Για την τοπική κοινωνία αποτελεί κέντρο ελπίδας, αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας, κέντρο σύμπραξης, συνέργειας και ενεργού πολιτειότητας. Ο πλούτος της Προόδου είναι η κουλτούρα της. Είναι αυτό που εισπράττεις μόλις συναντήσεις την Πρόεδρο και ψυχή του Συλλόγου, τη μοναδική Στέλλα Ρώσση, αλλά και κάθε παιδί και ενήλικα που συμμετέχει στις δραστηριότητες της «Προόδου».

https://noiazomaikaidrw.gr/2019/07/03/i-yposchesi/

Τελευταία ενημέρωση : 24 Μαΐου 2020

Η προσφορά, εξάλλου, είναι το μέσο για να λάβεις όλα αυτά που θα σε κάνουν να νιώσεις πλήρης. Αποτελεί το μέσο για να αγαπηθείς, να αναγνωριστείς, να προοδεύσεις. «Το ακούω και το ξεχνώ. Το βλέπω και το θυμάμαι. Το κάνω και το καταλαβαίνω.», είπε πολύ σοφά, κάποτε, ο Κομφούκιος. Γιατί, τελικά, μόνο μέσα από την ενεργώ δράση του καθενός ξεχωριστά, αλλά και όλων μαζί συλλογικά μπορεί να επιτευχθεί ακόμη και το αδύνατο.

https://noiazomaikaidrw.gr/2020/04/07/i-praxi-einai-atomiki-i-eythyni-omos-syl/

Τελευταία ενημέρωση : 24 Μαΐου 2020